‘Ja, het is fijn als het gebeurt: een ervaring van God. Maar geloof gaat niet over het krijgen van een fijn gevoel. Anders zou je vooral daarom van God houden. Alsof zij een koe is.’

‘Zou het niet beter zijn als niet die druk van buiten, maar juist dat innerlijk verlangen leidend kan zijn, bij het maken van keuzes?’ Radiominiatuur van Michael-Dominique Magielse over roeping.

‘Als de serveerster de koffie komt brengt begint hij te vertellen…’

‘De natuur haalt ons uit de illusie dat het leven om ons draait. Ze zet ons in het grote verband van alles wat leeft. Ze wijst ons onze plek.’ Radiominiatuur van Arjan Broers.

‘Hij zei: “Weet je waarom ik dit kan? Omdat ik veerkracht heb.” Radiominiatuur van Michael-Dominique Magielse o.p.

‘Terwijl ik mijn fiets tegen de muur zet stopt er gelijktijdig een taxibusje. Tot mijn vreugde zie ik Yvo met zijn rolstoel uitstappen.’ Radiominiatuur van dominicanes Holkje van der Veer.

‘God is er al, als een stilte onder alles.’ Radiominiatuur van Stefan Mangnus OP.

‘Wat een opluchting zou het zijn als homo’s overal ter wereld gewoon mochten zijn wie ze zijn, ook in de kerk.’

‘Steeds gaat het om durven los te laten, je durven toe te vertrouwen en in die zin, sterven, om te ontdekken dat je dan nieuw leven geschonken wordt, verrijzenis.’

‘Ruim een jaar geleden verloor mijn vriend zijn kleinzoon, een jongetje van zeven, in een auto-ongeluk. Als we samen zitten te eten vraag ik hem ernaar. Onmiddellijk stromen zijn ogen vol.’

‘Hoe werkt God? Hoe wij mensen werken, weten we wel: Wij laten onze handen wapperen en onze hersens kraken. Maar hoe werkt God?’

‘”Ik heb in de telefoon van mijn man gekeken”, zegt de vrouw. “Dat doe ik nooit. Ik vind het zo erg. Want nu weet ik, nu weet ik dat hij … dat hij stiekem een feest voor me organiseert”.’

‘Een enkele keer ontmoet je iemand wiens aanwezigheid iedereen vrolijker lijkt te maken, iemand die zelf straalt en de mensen om hem heen laat stralen. In de katholieke kerk is het een van de criteria voor een heiligverklaring.’

‘Wij moeten leren te “leven van wat komt”, zegt mijn medebroeder Erik Borgman in zijn boek met die titel. Maar dat is toch iets anders dan wat Raoel doet. Hij leeft bij de dag, maar is niet vrij’, vertelt Suzanna Louwerse.

‘We ruimden haar spullen op en stopten dat in dozen. Bij ons wonen lukte niet meer. We hopen dat het haar goed gaat.’

‘Op een dag bracht ik een ernstig zieke man naar het ziekenhuis. Hij had niemand, zei hij.’ Eerste radiominiatuur van lekendominicaan Suzanna Louwerse.

‘De modernisering van de Wet op de lijkbezorging benauwt me een beetje. Ik kreeg het gevoel dat we na onze dood niets meer zijn dan een afvalproduct; kwantificeerbaar in kosten en vooral milieubelastend.’

‘De afgelopen tijd werd ik geconfronteerd met  uitzichtloze situaties, die me danig van mijn stuk brachten. In mijn sombere buien dacht ik wel eens: bestaat er wel zoiets als toekomst?’