Vrede is niet zomaar de afwezigheid van geweld en een fijn gevoel. Vrede is een blijvend thuis vinden bij God, onder alle omstandigheden, ook als het donker is om ons heen.
‘Ik geloof niet in “het hokje” van een ramp ooit, later. Het overvalt je gewoon op een woensdagavond als je bek-af bent en de stress door je aderen voelt gieren en de spanning je uit je slaap houdt.’
‘Onze verstandigheid krijgt theologisch gesproken pas werkelijk betekenis als we ons laten gezeggen door wat in onze cultuur als primitief en achterhaald geldt.’
De Kerk is ernstig gewond geraakt, lijdt pijn en veroorzaakt pijn. De crisis is ook een kans om het anders te doen en vertrouwen te stellen op Gods Geest.
‘Misschien is dat wel de diepe oecumene: de eenheid van alles en allen in God beseffen, voorbij alle woorden, discussies, verschillende opvattingen, heilige overtuigingen.’
God tot leven zien komen in mensen. Daar draait ons leven om. Dan kunnen we in alle verbondenheid dragen wat ons overkomt en iets zeggen als: doe maar wat moet gedaan.
'Laat me niet staan in mijn aarzelend groeiende vertrouwen'
‘We bidden niet in de eerste plaats opdat de wéreld door ons toedoen zou veranderen, maar opdat de wereld óns niet verandert, onze ziel niet in haar greep krijgt.’
Het is een hele kunst om van beelden van lijden niet weg te kijken, maar de onmacht die ze stichten te verdragen, en er met mijn hart en mijn ziel bij te blijven.