‘Geloven is een permanente daad van vertrouwen die héél onze persoonlijkheid en levensstijl en al onze interesses doortrekt. Tenminste, zo zou het moeten zijn.’
Het gebeurde zomaar aan tafel dat een jongeman uit Amsterdam, die een tijd lang in ons klooster verbleef, ons de vraag stelde: kunnen jullie me even vertellen hoe dat nu zit met de Vader, de Zoon en de heilige Geest?
‘De praktijk van het breken en delen is een lakmoesproef tegenover alle waarheidspretenties en machtsaanspraken: wordt het goede leven voor allen daadwerkelijk gediend of niet?’
‘Zou het kunnen dat de brand in de Notre Dame symboliseert dat het vuur van de Geest niet aanwezig kan blijven in monumenten als het niet brandt in het hart van ieder?’
‘Kruip niet weg, willen de woorden zeggen, kom onder je steen vandaan en laat je niet klein maken. Heb moed, heb lef en ontdooi. We gaan opnieuw beginnen.’
Jezus liet zich in de kracht van zijn leven breken, omdat Hij geloofde dat alleen de liefde telt en deze zijn leven waardevol maakte; ja, eeuwigheidswaarde gaf.
