Zalig zij die hun eigen tekort en pijn kennen, want zij kunnen met zachtere en wijzere ogen naar zichzelf en de wereld om hen heen kijken.

De liefde is fundamenteel, en aan die liefde is op vele wijzen gestalte te geven.

‘Onze verstandigheid krijgt theologisch gesproken pas werkelijk betekenis als we ons laten gezeggen door wat in onze cultuur als primitief en achterhaald geldt.’

De Kerk is ernstig gewond geraakt, lijdt pijn en veroorzaakt pijn. De crisis is ook een kans om het anders te doen en vertrouwen te stellen op Gods Geest.

‘Misschien is dat wel de diepe oecumene: de eenheid van alles en allen in God beseffen, voorbij alle woorden, discussies, verschillende opvattingen, heilige overtuigingen.’

God tot leven zien komen in mensen. Daar draait ons leven om. Dan kunnen we in alle verbondenheid dragen wat ons overkomt en iets zeggen als: doe maar wat moet gedaan.

God komt niet als een hemelse interventiemacht; Hij komt als kind tot zijn moeder.

Wat dekken we toe met die glanzende mantel der liefde? Wat bespreken we niet?

‘We bidden niet in de eerste plaats opdat de wéreld door ons toedoen zou veranderen, maar opdat de wereld óns niet verandert, onze ziel niet in haar greep krijgt.’

Het is een hele kunst om van beelden van lijden niet weg te kijken, maar de onmacht die ze stichten te verdragen, en er met mijn hart en mijn ziel bij te blijven.

Onze samenleving wil wel wonden helen, maar liefst zonder ermee in aanraking te komen. Tegenover die houding kan het optreden van Jezus niet anders dan als pijnlijk worden ervaren.

‘Zij waren beiden naakt, de mens en zijn vrouw, maar zij voelden geen schaamte naar elkaar.’

‘Dit was wat je in het katholieke dominicanenklooster leerde. Daar waar je in het begin bang en klein was.’

Dat jullie de firewall van vrezenden en achterdochtigen mogen breken!

‘Wat is echte groei: dat ik mij doe gelden of dat er in mij ruimte komt voor de ander?’

‘Wij dominicanen bestaan bij de gratie van spanningsvelden’, zei provinciaal overste René Dinklo bij het begin van de pelgrimstocht naar Rotterdam.

‘Wie onze situatie vandaag betitelt met drama of mislukking kijkt niet verder dan zijn neus lang is.’

Geloof ik in God, omdat ik echt geloof, dat liefde en barmhartigheid het laatste woord hebben? Of toch meer als een soort geestelijke levensverzekering?