In het Engelse magazine The Tablet schreef dominicaan en voormalig magister Timothy Radcliffe nog voor de recente top over seksueel misbruik in Rome over het kort daarvoor verschenen boek Sodoma. ‘De kerk is in een diepe crisis. We moeten dit met hoop en moed tegemoet treden.’

Over geluk wordt veel gesproken en geschreven. Maar wat is het? Ellen van Stichel, onderzoeker bij het Dominicaans Studiecentrum DSTS, in een opiniestuk in het Nederlands Dagblad: ‘Vreugde moeten we kiezen, iedere dag weer.’

Juist mensen van de kerk zouden zich moeten oefenen in intimiteit. Dat zijn ze verplicht aan zichzelf en misschien ook wel aan de overspannen lichaamscultuur, schreef Arjan Broers op 7 februari in het Nederlands Dagblad.

De Nashville-verklaring houdt de gemoederen in Nederland bezig. Dominicaan Leo de Jong reflecteert. ‘Zou mijn God zo eenkennig zijn, dat hij zelfs groeiende openheid naar mensen, die “anders” zijn, niet kan en wil meemaken?’

Zr. Christa Hijstek, dominicanes van Bethanië, werkte jarenlang op internaat Maria Regina (foto) in Stevensbeek. In het bulletin van de KNR stond onlangs een interview.

Niet de angst voor klimaatverandering moet de eerste aanzet geven voor meer milieubewustzijn en ‘groene kerken’, maar het geloof dat de hele schepping Gods liefde weerspiegelt.

De universiteit moet weer een tempel voor de waarheid worden. Een tempel waar studenten leren te werken aan hun ziel. Dat betoogde hoogleraar theologie en lekendominicaan Erik Borgman in een essay bij de 91ste verjaardag van de Universiteit van Tilburg.

In de gezondheidszorg moeten patiënten geschoold worden in een patiënt-krachtfabriek, om vaardig te worden in het omgaan met ziekenhuis, met het hebben van vertrouwen en het vinden van troost.

De wetenschap biedt ons een buitenperspectief, maar het leven wordt vanuit een binnenperspectief geleefd. Moet de wetenschap dan ‘aangevuld’ worden, met zoiets als religie? Nee, zegt Erik Borgman. Wij moeten opnieuw in religieuze termen over wetenschap en waarheid gaan spreken.

Juist in wat wij als samenleving en cultuur niet begrijpen, gaat het antwoord op onze problemen schuil, schrijft Erik Borgman op debezieling.nl.

Aan #MeToo kleeft momenteel de nare bijsmaak van een publieke schandpaal, maar ‘het kan een kracht van omkering, vertrouwen en bevrijding zijn’, als we weten waar we van zijn, vindt Holkje van der Veer.

Coen Verbraak maakte voor het laatst een interviewserie ‘Kijken in de Ziel’, dit keer met religieuze leiders. Zr. Holkje van der Veer zag het en werd niet blij van de katholieke bijdrage. ‘Waar is de ruimte voor de realiteit van het leven?’

Erik Borgman stuitte deze zomer op een scherpe vraag: ‘Wat is in mijn omstandigheden een geloofwaardige en leefbare vormgeving van de roeping om een religieus leven te leiden? Hoe krijgt die gestalte, hoe wordt die ook publiek?’

Liberale politici hebben vanouds niks met religie en moraal, linkse politici hebben er een blinde vlek voor, christendemocraten tasten in het duister. Hoog tijd voor theologen om mee te ‘bouwen aan een verband dat alle burgers kan bezielen en insluiten’, schrijft Jan van Hooydonk in Volzin.

Een madonna van plastic afval, die in processie door de stad ging. Een ballenbak met levensvragen. Een serie liedjes van popmuzikanten voor Maria. Kaarsjes bij het bevrijdingsfestival. De programmamakers van het Dominicanenklooster in Zwolle zoeken naar onverwachte combinaties van geloofsverhalen en mensen van nu. Een artikel in de nieuwe Volzin.

Op 2 juni hield de Vlaamse hoogleraar en jezuïet Marc Desmet de jaarlijkse Dominicuslezing van de dominicanen in de Rijnmond. Titel: Euthanasie, ethiek van het ongeoorloofde in christelijke termen.

De aanval op het beleid van paus Franciscus in het opiniestuk dat kardinaal Willem Eijk op 5 mei liet publiceren in de Amerikaanse National Catholic Register was buitengewoon hard. Een scherp debat kan gezond zijn, maar Eijk gaat verder, stelt theoloog Erik Borgman op 12 mei in het Brabants Dagblad.

‘Tijdens het volhardend hopen op Gods gerechtigheid kunnen we ons er niet aan onttrekken intussen kritisch bezig te zijn met de reëel bestaande politiek en economie en hun slachtoffers.’