Hij was van gemengd bloed en groeide op bij zijn moeder: een hard bestaan in het Peru van de 16e eeuw. Martin de Porres (1579-1639) had niets, behalve zijn toewijding, een scherp verstand en een warm hart. Hij werd de eerste gekleurde dominicaan en wordt als zwarte heilige gekoesterd in heel Amerika.

De apostel van de gevangenissen’ werd in juni 2012 zaligverklaard en kreeg 5 september als feestdag. Peter Wols o.p. schreef een uitgebreide levensbeschrijving van de stichter van de Dominicanessen van Bethanië, die hieronder als pdf te downloaden is.

De Peruaanse Rosa van Lima was lid van de ‘derde orde’ van de dominicanen en was in 1671 de eerste persoon uit de beide Amerika’s die heilig werd verklaard. Nog steeds wordt ze vereerd, onder meer als patrones van Peru en Lima, en sinds 1669 als patrones van Sittard. Een portret door Peter Wols o.p.

De Spaanse theoloog en filosoof Francisco de Vitoria hoort bij de kleine groepje illustere dominicanen dat onverbrekelijk verbonden is met de geschiedenis van Latijns-Amerika. Lekendominicaan Otto Vervaart schreef een portret van deze pionier van het volkenrecht.

Dat de pausen nog steeds in het wit gaan – de dominicaanse habijt, maar dan zonder de zwarte mantel – is te danken aan Pius V. Deze derde dominicaanse paus opereerde in de roerige tijd van Reformatie en Contrareformatie.

Bartolomé de las Casas o.p. kwam op voor Indianen in Zuid-Amerika. Hij deed dat niet zozeer als theoloog, maar vooral als jurist. Het maakte hem tot een van de eerste voorvechters voor de mensenrechten. Een schets van een fascinerend leven, op basis van een artikel van de Vlaamse dominicaan Bertrand de Clercq.

Hosanna van Kotor is de eerste zalige van Montenegro en Kroatië. Zij is daar welbekend, al leefde zij in een kluis. Zij bleef desondanks met de wereld verbonden. Geschriften van haar ontbreken. Maar er zijn veel verhalen over haar leven, gezien haar verering door de gelovigen.

Vier onstuimige jaren was de dominicaan Girolamo Savonarola heerser over de Republiek van Florence. Hij wilde niets minder dan de stad Gods op aarde stichten, zonder aardse ijdelheden, maar zijn project eindigde in vuur en dood. Een portret door Peter Wols o.p.

Na zijn dood werd de Italiaanse schilder fra (broeder) Giovanni wereldberoemd als fra Angelico, de engelachtige, vanwege het diep-vrome karakter van zijn technisch buitengewoon knappe schilderwerk. Fra Angelico bad telkens voordat hij preekte met zijn penseel. Een portret door zr. Bep van der Wilk o.p.

Catharina van Siena kreeg door de eeuwen heen heel wat (bij)namen: radicale feministe, verschrikking van Avignon, schrijvend geweten van de late Middeleeuwen, mystica, heks, fanatiekeling. Sinds 1970 is zij één van de twee vrouwelijke kerkleraren. Een inleiding door Baptiste Tuin o.p.

Suso was een leerling van Meister Eckhart en wordt met hem en Johannes Tauler beschouwd als de Rijnlandse mystici. Hij was predikant, schrijver en asceet. Zijn bijnamen: Amandus, Dienaar van de Eeuwige Wijsheid, Gods minnezanger.

Na zeven eeuwen staat Eckhart in onze tijd weer volop in de belangstelling, zozeer zelfs dat hij vaak wordt gezien als één van de opvallendste middeleeuwse mystici. Een portret op basis van een lezing van Leo de Jong o.p.

In 1879 werd onder leiding van architect P. Cuypers een zijkapel toegevoegd aan de kloosterkerk van Huissen, gewijd aan Thomas van Aquino. Deze was de grootste theoloog van de dertiende eeuw en is dit ook in de dominicaanse traditie. Volgens paus Leo XIII (1878-1903) was Thomas DE theoloog van de kerk.  

Thomas van Aquino geldt als een soort model-dominicaan, en is (ongewild) gebruikt als pion in kerkelijke politiek. Gezien zijn persoon lag dat niet voor de hand, vindt Ted Schoof o.p., die deze eerste kennismaking schreef met een van de invloedrijkste dominicanen uit de geschiedenis.  

Een heilige inquisiteur en dominicaan, vermoord vanwege zijn felle strijd tegen ketterijen… Petrus van Verona is de patroonheilige van het convent van de dominicanen in Rotterdam. Leo de Jong o.p. doet ‘een poging om hem enigszins te begrijpen’.

Al tijdens zijn leven werd hij ‘Albertus de Grote’ genoemd, deze intens gelovige én nieuwsgierige dominicaan, patroon van de wetenschap. Fragment uit een inleiding door Edward Schillebeeckx, uitgegeven door het Albertinumgenootschap.

Na de dood van Dominicus koos men in 1222 te Parijs een zekere Jordanus van Saksen tot zijn opvolger als magister-generaal. Jordanus, provinciaal van Lombardije, was toen pas goed twee jaar lid van de orde. Een opmerkelijke keuze dus voor een uitzonderlijk man.

Te midden van de dominicaanse heiligen uit de dertiende eeuw lijkt Raymundus, een Spaanse jurist en bestuurder, een grote onbekende. Hij was wellicht meer een organisator dan een inspirerende persoonlijkheid.