20 Augustus 2020

Waarom we meestal kleingelovigen zijn

Ga naar overzicht

Deel op:

eloven is niet erop rekenen dat God het voor je regelt en zal maken dat het allemaal wel goed komt.

Leo Oosterveen o.p.

Geloven is niet erop rekenen dat God het voor je regelt en zal maken dat het allemaal wel goed komt. Geloven is ook niet eerst iets voor waar aannemen (trouwens: de leerlingen belijden Jezus als Gods Zoon pas helemaal aan het eind van het verhaal) om vervolgens aan de slag te gaan.

Neen, geloven is je actief toevertrouwen aan de roep ‘kom’ en aan de uitgestoken hand van God. Geloven is Hem tegemoet treden en direct je handelen daarnaar richten en stappen zetten. Het heil van Godswege en het menselijk reiken naar dat heil gaan hand in hand. Dat is het wonder van de geloofsdynamiek dat dit evangelie naar voren wil brengen.

Het is niet altijd eenvoudig om geloven in deze zin op te brengen. Daarom is de context van ons verhaal, de storm op het meer, ook zo treffend. Ook in ons leven stormt het vaak en veel, vaak veel te veel. En die turbulentie jaagt ons schrik aan en onzekerheid.

Daarom zijn we meestal, net als Petrus, kleingelovigen. Geloven moet telkens, met vallen en opstaan, worden hernomen. Kleingelovigen zullen we wel blijven. Dat is helemaal niet erg, niets menselijks hoeft ons vreemd te zijn. Ook Jezus ervoer op het kruis een acute godsverlatenheid – geen redding nabij.

Bij dit alles doet dit evangelie wel een oproep aan ons, namelijk om in het gebulder van de storm van ons leven goed te luisteren en te ontwaren of je een stem hoort die tegen je zegt: kom. En een oproep om, àls je inderdaad komt, je over te geven aan wat er dan allemaal gebeurt.

Slot van de overweging van Leo Oosterveen o.p. in de kloosterkapel van Huissen op 10 augustus 2020. Lees hier de hele tekst.