30 Juli 2020

'De prediking komt van God, niet van onszelf'

Ga naar overzicht

Deel op:

p zaterdag 8 augustus, de feestdag van de heilige Dominicus, wordt dominicaan Michael-Dominique Magielse tot priester gewijd. Een vooruitblik.

Hier ben ik God, uw wil te doen is mijn vreugde (ps. 40, 8-9).

door Michael-Dominique Magielse o.p.

De wijding gebeurt in Rotterdam door bisschop Hans van den Hende onder bijzondere omstandigheden. Door de coronamaatregelen zijn er allerlei beperkingen, zoals het aantal mensen dat de wijdingsviering kan bijwonen. Maar deze tijd biedt ook kansen, omdat de viering via een livestream over de hele wereld te volgen zal zijn.

Het is eigenlijk wel grappig; twee jaar geleden ben ik mij gaan oriënteren op digitale vormen van liturgie. Binnen de liturgiewetenschap en andere theologische disciplines was men uiterst sceptisch over deze vormen. Intussen doe ik aan Tilburg University een promotieonderzoek naar digitale liturgie, dat door de coronapandemie een enorme vlucht heeft genomen. Vooral het streamen van vieringen gebeurt nu veel.

Ik had nooit kunnen bedenken dat mijn eigen wijdingsviering in het rijtje van digitale liturgie zou vallen, maar de omstandigheden laten ons geen keus. In de kerk is door de anderhalvemeter-maatregel maar plaats voor 125 mensen.

De wijdingsviering zal ook op deze site via een livestream te volgen zijn.

Via een livestream kunnen broeders en zusters, familie, vrienden en andere belangstellenden toch betrokken zijn en meevieren. Het maakt het mogelijk dat men overal ter wereld kan meekijken. Hoe missionair is dat!

Om de risico’s zoveel mogelijk te beperken hebben we nog andere aanpassingen voor de wijding moeten doen. Zo is er maar een beperkt aantal concelebranten en blijft de vredeskus die het hele wijdingsritueel besluit achterwege. Dat gebeurt normaal gesproken door de bisschop en ook door de andere aanwezige priesters als teken van opname in de kring van priesters.

Dat is een mooi gebaar, maar lijkt ons nu niet verstandig. De kernhandeling van de wijding is de handoplegging en het wijdingsgebed door de bisschop. Ook de andere priesters leggen de handen op. Ook dat is een krachtig teken en ik ben blij dat we dat, natuurlijk in alle voorzichtigheid, wel kunnen doen.

20180818_Rotterdam_Wandel tocht_68_©RamonMangold

Bij de slotviering van de zesdaagse pelgrimstocht in augustus 2018, van Nijmegen naar Rotterdam.

Mijn weg richting het priesterschap begon formeel toen ik in de zomer van 2009 startte met de priesteropleiding Bovendonk. In het laatste jaar van de opleiding nam mijn roeping een andere wending en vervolgde ik mijn weg bij de dominicanen. Doordat je in de orde pas na je plechtige professie gewijd kan worden, betekende dit voor mij dat de wijding voorlopig niet in zicht was.

Mij is geregeld gevraagd ‘vind je dat niet moeilijk?’ Natuurlijk, ik was dichtbij, maar deze ‘extra tijd’ heeft mij wel de gelegenheid gegeven om mijzelf meer de verdiepen, meer te laten vormen, te groeien in het gemeenschapsleven, het gebed en in dominicaan-zijn. Het is een genadevolle tijd geweest, die ook ruwe kanten heeft gekend, maar dat is niet erg. Opvallend detail is dat de bisschop die mij destijds als priester-kandidaat aanvaardde voor het bisdom Breda, nu precies elf jaar later als bisschop van Rotterdam mijn wijdende bisschop is.

Ik heb geantwoord en wil mij in dienst stellen van zijn Woord.

Dominicanen zijn predikers, het zit ingebakken in de naam van de orde: Ordo Praedicatorum. Ter voorbereiding op de wijding las ik het boek The Way of the Preacher van de Engelse dominicaan en historicus Simon Tugwell. Hij verhaalt over de prediking aan de hand van de broeders van het eerste uur kort na het ontstaan van de orde.

Hij schrijft over de genade van de prediking: ‘Toen de Joden, in het Johannesevangelie, zich afvroegen hoe Jezus toch aan zoveel kennis kwam zonder onderricht te hebben ontvangen, antwoordde Hij: “Mijn leer is niet van mij, maar van hem die mij gezonden heeft”. (Joh. 7,16)’ Dit betekent, schrijft Tugwell, dat ‘degenen die hem willen volgen, die geroepen zijn om te delen in zijn zending, zich er ook van bewust moeten zijn dat hun prediking van God komt en niet van henzelf’.

Wat geldt voor de prediking, geldt voor mij ook voor de roeping tot het priesterschap. Het initiatief ligt bij God, hij roept, het komt niet uit onszelf. Ik heb geantwoord en wil mij in dienst stellen van zijn Woord. Als dominicanen zijn wij geroepen tot een profetisch priesterschap en een apostolisch leven, vita apostolica. De verkonding als priester-religieus kent vele vormen; in een liturgische omgeving, het onderwijs en catechese, de academie, de kunst en de digitale wereld, om wat voorbeelden te noemen.

20191116_Rotterdam_Michael-Dominique_18_©RamonMangold

Diakenwijding, 16 november 2019.

Voor mij zal het zoeken worden naar een vorm die past, al zal het in alle waarschijnlijkheid een combinatie van vormen zijn, ze sluiten elkaar immers niet uit. Door mijn promotieonderzoek werk ik in een academische setting, ik begeleid een podcastserie die we vanuit het klooster in Rotterdam maken, en ik hoop als priester voor te kunnen gaan in het vieren van de eucharistie in onze eigen gemeenschap en voor de hele kerkgemeenschap.

Dit betekent dat ik daar ook buiten de eigen kloostermuren invulling aan wil geven, binnen de mogelijkheden en de ruimte die andere werkzaamheden en de communiteit mij daartoe geven. Dat is mijn vreugde, om zo Gods wil te doen en prediker te zijn, en mij tijdens de wijdingsplechtigheid in blijdschap van hart en vol overtuiging beschikbaar te kunnen stellen en te zeggen: ‘Hier ben ik’.

*

De wijdingsviering op 8 augustus van Michael-Dominique zal via deze website en YouTube te zien zijn. De viering begint om 11.00 uur.

De viering in Rotterdam bijwonen kan ook. Er is nog een aantal plaatsen beschikbaar. Om een plaats te reserveren, stuurt u een email naar viering@dominicanen010.nl

Eerder verschenen

18 maart 2020
Leestijd 1 min

‘Een kriebel van verliefdheid’

Lees meer